Na przełomie lipca i sierpnia 1920 roku sytuacja Polski była katastrofalna. Armia Czerwona była w samym sercu ziem polskich i zbliżała się do Warszawy. 6 sierpnia premier „rządu obrony narodowej” Wincenty Witos wezwał naród do obrony państwa przed zalewem bolszewickim a Rada Obrony Państwa w posłaniu „Do Ludów Świata” oskarżyła rząd radziecki o niechęć do przerwania wojny i zamiar zagarnięcia Polski. Na całej linii frontu toczyły się ciężkie walki odwrotowe. Wojska bolszewickie rozpoczęły oskrzydlanie stolicy od północy. Z wyjątkiem nuncjatury papieskiej wszystkie ambasady opuściły Warszawę. Mimo moralnego wstrząsu wywołanego klęską rosła zaciętość wojsk polskich. Do armii zgłosiło się ponad 80 tysięcy ochotników. 12 sierpnia skończył się odwrót. Naczelny Wódz Józef Piłsudski udał się do Puław i rozpoczął przygotowanie kontruderzenia. Wielka Bitwa Warszawska rozpoczęła się w godzinach wieczornych następnego dnia. Składała się z dwóch faz: działań obronnych prowadzonych na przedpolach Warszawy 13-17 sierpnia i zwrotu zaczepnego zapoczątkowanego 16 sierpnia przez oddziały polskie zgromadzone nad Wieprzem. Manewr ten zmienił losy bitwy, był też przedsięwzięciem niezwykle ryzykownym.

  Na przedmieścia warszawskie nacierało 6 dywizji rosyjskich. 14 sierpnia Polacy stracili Radzymin i zmuszeni byli wycofać się na drugą linię obrony między Rembertowem a Nieporętem. Po tych alarmujących informacjach Piłsudski przyśpieszył termin natarcia grupy uderzeniowej znad Wieprza. Nastąpiło ono o świcie 16 sierpnia. Piłsudski zgromadził do uderzenia 5,5 dywizji piechoty i kawalerię. Miały one stoczyć bój z grupą mozyrską Armii Czerwonej, a następnie posuwać się na północ i północny wschód by oskrzydlić cofające się spod Warszawy dywizje rosyjskie. Polacy całkowicie zaskoczyli Rosjan i zyskali na tym odcinku zdecydowaną przewagę.

  Wzdłuż Wisły, przechodząc przez okolice Łaskarzewa, nacierała 14 dywizja piechoty. Jeszcze 16 sierpnia zajęła ona Garwolin, odrzucając Rosjan, którzy pod Maciejowicami próbowali przeprawić się przez Wisłę. Oddziały polskie szybko posuwały się do przodu przy bardzo słabym oporze rosyjskim. Wieczorem 17 sierpnia osiągnęły linię Biała Podlaska – Międzyrzec – Siedlce – Mińsk Mazowiecki. Następnego dnia Polacy rozpoczęli działania pościgowe, planując odciąć odwrót przeciwnika na linii Białystok – Osowiec. Polską zaporę zdołała przebić jedynie 4 Armia i korpus konny Gaj-Chana. Armie 3, 15, 16 zostały rozbite a część ich oddziałów schroniła się w Prusach.

22 sierpnia Polacy zajęli Białystok, Grajewo, Osowiec i Bielsk Podlaski.

  Bitwa Warszawska urosła w okresie międzywojennym do rangi symbolu i do dzisiaj nim pozostaje. Odparcie najazdu bolszewickiego było jednym z przełomowych momentów historii europejskiej początku XX wieku. Angielski lord Edgar V. d`Abernon nazwał Bitwę Warszawską „osiemnastą decydującą bitwą w dziejach świata”.

(Opracowanie: Eryk Laskowski „Nasze Sprawy”)     

  Nie wszystkie karty naszej historii lokalnej zostały zbadane, mimo to z dostępnych źródeł historycznych wiemy, iż  16 sierpnia 1920 r. pod Łaskarzewem 14. Dywizja Piechoty generała Konarzewskiego i 15. Pułk Ułanów Krechowieckich stoczyły zwycięski bój z bolszewikami.

  Sto lat temu Niepodległości bronili ludzie, których życie i działalność związana była z naszym miastem. Czas i sytuacja polityczna, w której żyli bohaterowie tamtych lat spowodowała, że w wielu przypadkach pozostały jedynie szczątkowe informacje dotyczące ich walki na wielu frontach: I wojny światowej, kampanii legionowej, skupionych w szeregach Polskiej Organizacji Wojskowej jak i w Wojsku Polskim. Na podstawie nielicznych materiałów historycznych i  biograficznych z całą pewnością możemy stwierdzić, iż do I Pułku Ułanów Krechowieckich walczącego w kampanii 1917-1921 należeli:

             Chorąży Paciorek Stefan

             Kpr. Proczek Teofil

             St. Ułan Olewiński Franciszek

             Ułan Marek Władysław

             Ułan Markowski Stanisław

             Ułan Kuźma Antonii

             Ułan Lewandowski Józef

  Sława tego pułku trwa do dziś, wszyscy w nim walczący zostali odznaczeni Medalem Niepodległości. 14 lipca 1917 roku pułk ten stoczył historyczny bój pod Krechowcami (w pobliżu Stanisławowa). W ciągu całego dnia walki nie dopuścił wroga do miasta. Jeszcze przed szarżą krechowiecką pułk walczył w obronie grabionej polskiej ludności Stanisławowa przed żołnierzami rosyjskimi. Jako jedyny oddział w czasie I wojny światowej walczył w ciągu jednego dnia ze wszystkimi zaborcami, walczył skutecznie zyskując uznanie wyrażone w pochwałach dowództwa rosyjskiego i alianckiego. Za dzielność i bitność żołnierzy I Pułku Ułanów Krechowieckich Naczelny Wódz Marszałek Józef Piłsudski udekorował sztandar pułku Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.

(opracowanie: Waldemar Trzaskowski) 

Lista osób, które walczyły w 1920 r.:

Teofil Proczek

Bronisław Józwicki

Franciszek Urbaniak

Karol Jamnnicki

Jakub Krzysztoszek

Antoni Poświata

Michał Wichowicz

Eugeniusz Głowacz

Franciszek Olewiński

Bolesław Klimaszewski

Franciszek Gąska

Oskar Biderman

Adam Brzostowski

  W setną rocznicę Cudu nad Wisłą, w 2020 r. w Łaskarzewie odbyły się uroczystości upamiętniające te wydarzenia.

  W ramach Dni Łaskarzewa 2020 wyróżniono rodziny żołnierzy, którzy walczyli o niepodległość Polski oraz w Bitwie Warszawskiej. Wśród wyróżnionych znalazły się rodziny: Bolesława Klimaszewskiego, Franciszka Gąski, Franciszka Olewińskiego, Franciszka Urbaniaka, Jakuba Krzysztoszka, Karola Jamnickiego, Michała Wichowicza oraz Teofila Proczka. Rodziny otrzymały pamiątkowe statuetki, a na grobach żołnierzy Burmistrz Anna Laskowska wraz z Sekretarzem Miasta Henrykiem Dąbrowskim złożyli kwiaty.

  Przed budynkiem Urzędu Miasta została odsłonięta i poświęcona tablica upamiętniająca miejsce związane z Bitwą Warszawską. Tablicę – z rąk Prezydenta RP Andrzeja Dudy, odebrała w Belwederze w dniu 30 lipca 2020r. Burmistrz Miasta Anna Laskowska.

  Odbył się również koncert orkiestry wojskowej, pokaz sprzętu wojskowego oraz rekonstrukcja historyczna „Bitwa Warszawska – Cud nad Wisłą 1920”. Te wydarzenia zostały dofinansowane z Narodowego Centrum Kultury i objęte patronatem honorowym przez Mariusza Błaszczaka Ministra Obrony Narodowej. Organizatorami wydarzenia byli: Grzegorz Woźniak Poseł na Sejm RP, Burmistrz Miasta Łaskarzew Anna Laskowska, Przewodnicząca Klubu Gazety Polskiej Iwona Kurowska oraz Dyrektor DPT Bajka Monika Walenda. 

  W 2021 r. ukazała się publikacja Miasta Łaskarzew pt. „Wdzięczni Bohaterom 100. Rocznica Bitwy Warszawskiej”, w której przedstawiono osoby związane z Łaskarzewem, które brały udział w walkach o niepodległość Polski, relację z rekonstrukcji historycznej i odsłonięcia tablicy na budynku Urzędu Miasta, a także fotografie Łaskarzewa z lat 20-tych XX wieku.